Verdriet en oorlog...
Categorie: Verdrietige gedichten
Geschreven door: Stofvod - Ingezonden op: 23-5-2008 17:50
die door mijn lichaam schoot
Ik wilde je nog redden
maar je verzonk al in het rood
Hoe vaak ik ook riep
je hand bij me teder nam
de wond was zo diep
dat ik enkel je laaste blik vernam
je gezicht was koud
en bleek van pijn
je lippen benauwd
verdwenen was de zonnenschijn
bij het laatste schot
viel je op het groene gras
je aanvaarde je lot
met een lieve grimas
dat was het einde
het laatste wat ik van je zag
dit gezegd zijnde
dat je vredig rusten mag
Waardering: 
Er is 12 keer op dit gedicht gestemd.