On(geloofelijk)
Categorie: Liefdesgedichten
Geschreven door: Denise - Ingezonden op: 9-12-2008 22:12
On(geloof)elijk
Ik haat de manier waarop je naar me kijkt,
en de manier waarop je nog steeds naar me lacht
Ik haat je stomme lippen,
waarmee je me kuste zo liefdevol en zacht
Ik haat de twinkelende blikken in je ogen,
en je stomme smoel
Ik haat het dat je tegen me zei,
het is “anders” wat ik nu voor je voel
Ik haat die stomme praat van je,
want ik wist dat je het loog
Ik haat het dat omdat ik wist,
je mag niet meer met me omgaan vanwege je ouders, vanwege je geloof
Ik haat het toen je langzaam weg reed,
en mij alleen liet staan
Ik haat de herinneringen in mijn hoofd,
ze schreeuwen steeds je naam
Ik haat het feit dat je niets van je laat horen
en ik niet meer met je praten kan
Ik haat het dat je zo onverschillig overkomt,
zo van; het is niet anders dan
Het meeste haat ik dat ik je niet kan haten,
niet weinig, niet een beetje, dat blijft nu eenmaal zo
Je ouders en het geloof hebben gewonnen,
bravo, bravo, bravo
En wij, wij zijn uit elkaar,
nu zijn we weer alle twee alleen
Het voelt zo leeg, en ongelofelijk,
het is oneerlijk en gemeen
Om twee mensen uit elkaar te drijven,
die zoveel hielden van elkaar
Nu zijn we slechts nog schimmen van onze liefde,
had god dit echt gewild?
Wat zijn sommige mensen toch naar
Waardering: 
Er is 15 keer op dit gedicht gestemd.