Meisje van veertien
Categorie: Andere gedichten
Geschreven door: godelieve Brusselaers - Ingezonden op: 11-3-2010 23:06
Een meisje wandelt op de hei.
Ze loopt over spoorrails,
haar evenwicht houdend in balans,
haar hondje kwispelend aan haar zij.
Dan,plots ziet ze een man.
Ze denkt,ken ik die ergens van?
hij vraagt,wat doet zo'n schoonheid op de hei.
O neen,denkt ze met een zucht.
Ze zegt,de hei is mijn dagelijkse vlucht.
Hier voel ik me goed,hier ben ik vrij.
Hij vraagt,mag ik langs je lopen?
Zij zegt,de wereld is van iedereen,
maar stilletjes blijft ze hopen,
ga weg,laat me alleen.
Het meisje van veertien heeft jong geleerd.
Blijf op je hoede,soms gaat het verkeerd.
Het meisje loopt wat verloren.
Ze heeft een vreemd gevoel.
Pas op zegt een stemmetje.
Je weet wat ik bedoel.
Plots heeft de man haar in zijn greep.,
maar het meisje is sneller dan hij dacht.
Ze verweert zich,vecht,slaat met al haar macht.
Dit had hij niet verwacht.
Geschrokken laat hij haar even los.
Het meisje denkt,dit is mijn kans.
Ze holt ervandoor,zo ontspringt ze de dans.
Ze kijkt niet achterom.
Als een hazewind snelt ze naar huis.
Verward en moe komt ze thuis.
Haar dagelijkse wandeling,
die hield ze even voor gezien.
Ze durfde niet meer buitengaan.
Ergens was hij daar,misschien.
Op een dag zei haar zus spontaan.Weet je!
De logé van de buren is weer naar huis gegaan.
Het meisje voelt zich herboren.
Die enge man kon haar niet meer storen.
Ze loopt nog dagelijks over de hei.
Haar haren in de wind,gezwind en blij.
Een kind,nog net geen vrouw,
balancerend op de rails in een lucht zo blauw.
Godelieve Brusselaers
Waardering: 
Er is 26 keer op dit gedicht gestemd.