1. De Dood & 2. Tranen van vreugde
Categorie: Verdrietige gedichten
Geschreven door: Anouk Vermeer - Ingezonden op: 17-11-2010 13:24
De dood doet zo’n zeer,
Je overleed toen niemand het wou,
Nu zie ik je nooit meer,
Toch hou ik nog van jou.
Het is nu al een tijd geleden,
Toch huil ik nog iedere dag,
Omdat je toen bent overleden,
Ik zie je in gedachten weer met die lach.
Die lach komt me vaag bekent voor,
Ik weet niet van wat of wie.
Een gedachte dringt tot me door;
Dat ik jou nooit meer zie.
Die glimlach .. nu weet ik het weer !
Die glimlach is van die aardig man,
Jouw opa, die toffe peer,
Ik ga naar hem toe, als het kan.
Die vrolijke stemming, waar komt die vandaan ?
Die zou hier niet horen !
Komt het doordat ik naar zijn opa zal gaan ?
Moet ik het vrolijke doorboren ?
Moet ik voelen zoals het komt ?
Of moet ik het zelf bepalen ?
Een vraag die voor verwarring zorgt,
Daar zijn weer die tranen.
Moet ik ze wegvegen
Of ze laten gaan ?
Ik friemel aan de ketting die ik van hem heb gekregen
Langs mijn hals loopt een traan ….
2. Tranen van vreugde
Hoe kon het gebeuren,
Ik weet niet waarom.
Ik liet ze maar zeuren,
Maar, ach, kom.
Het was op dat feestje,
Een partijtje, jawel,
Met zo’n Piñata-beestje,
Van m’n vriendin Annabel.
Het zal je maar gebeuren,
Vreemd en niet zo blij,
Niemand kon het goedkeuren,
Zelfs niet zij.
Annabel keek vreemd op,
Schaamde zich voor mij,
Voor mij; het feest stop,
Ik rende naar de wei.
Ik wist dat ik Douwe,
De zoon van de boer,
Kon vertrouwen,
Hij was ook wel stoer.
“Lieve!” “Douwe!”
Riepen we blij.
“help me effe sjouwen,”
Plots was mijn bui helemaal voorbij,
Mij naam is Lieve, maar
Het klonk wel wat grappig,
We zeiden; lieve Douwe,
Dat is toch best raar?!
Douwe hielp mij,
Zoals ik hem had geholpen,
Ik had gehuild , gehuild van vreugde,
Want, hij vroeg mij……
___________________________________________________________________________________________________
Waardering: 
Er is 123 keer op dit gedicht gestemd.